Przejdź do zawartości

Fluorek cezu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fluorek cezu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

CsF

Masa molowa

151,90 g/mol

Wygląd

białe, higroskopijne kryształy[1], bezwonne[2]

Identyfikacja
Numer CAS

13400-13-0

PubChem

25953

Podobne związki
Inne aniony

CsCl, CsBr, CsI

Inne kationy

LiF, NaF, KF, RbF

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Fluorek cezu, CsF – nieorganiczny związek chemiczny, sól cezu i kwasu fluorowodorowego. Jest to bezbarwne, higroskopijne, krystaliczne ciało stałe dobrze rozpuszczalne w rozpuszczalnikach polarnych. Jest solą silnej zasady i słabego kwasu, jego roztwory wodne wykazują odczyn zasadowy. Wiązanie CsF ma silny charakter jonowy; jest połączeniem dwóch pierwiastków o jednej z największych różnic elektroujemności (Cs: 0,79; F: 3,98 w skali Paulinga). W reakcji z mocnymi kwasami wydziela toksyczny fluorowodór.

Otrzymywanie

[edytuj | edytuj kod]

Bezwodny fluorek cezu otrzymywany jest przez osuszenie produktów reakcji fluorowodoru z wodorotlenkiem bądź węglanem cezu.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Jest używany do usuwania grup sililowych ze związków organicznych[5]. Ponadto jest używany w reakcjach jako słaba zasada, np. w kondensacji Knoevenagla[6].

Kryształy CsF dobrze przepuszczają dalekie promieniowanie podczerwone i są wykorzystywane jako nośniki próbek w spektroskopii IR.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Lide 2009 ↓, s. 4-57.
  2. a b Fluorek cezu [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, numer katalogowy: 255718 [dostęp 2015-08-10]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  3. Lide 2009 ↓, s. 9-51.
  4. Caesium fluoride [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, numer katalogowy: 255718 [dostęp 2015-08-10] (ang.). (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  5. Mariella Fiorenza i inni, Fluoride ion induced reactions of organosilanes: the preparation of mono and dicarbonyl compounds from β-ketosilanes, „Tetrahedron Letters”, 26, 1985, DOI10.1016/S0040-4039(00)89137-6 (ang.).
  6. Abdelhak Hakiki i inni, Retrodienic reactions XVII – a general route to allenes gem-diactivated by electroattracting groups, „Tetrahedron Letters”, 25 (32), 1984, s. 3461–3462, DOI10.1016/S0040-4039(01)91047-0 (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]